بررسی اثر یک دوره تمرینات سرعتی اینتروال بر اکسایش چربی و حداکثر اکسیژن مصرفی زنان تمرین کرده شهرستان شادگان

هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر 10 جلسه تمرین سرعتی اینتروال بر اکسایش چربی و حداکثر اکسیژن مصرفی در زنان تمرین کرده می باشد. به همین منظور تعداد 20 نفر از زنان شهرستان شادگان که حداقل دوبار در هفته فعالیت تفریحی داشتن با میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی 22/37 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه، سن 20/22 سال، قد90/159 سانتی مترو وزن 40/55 کیلوگرم بصورت داوطلبانه در مطالعه حضور یافتند و بصورت تصادفی در دو گروه کنترل (n=10) و گروه تمرینی (n=10) قرار گرفتند. که پس از آشنایی با نحوه ی انجام پیش آزمون و پس آزمون بر روی نوار گردان و استفاده از ماسک تنفسی، آزمودنی ها فعالیت فزاینده را روی نوارگردان انجام دادند. تبادل گازهای تنفسی فعالیت ثبت شد و مقادیر اکسیداسیون چربی با استفاده از معادلات عنصرسنجی محاسبه گردیدپس از آن گروه تمرینی، تمرینات خود را برای 10 جلسه بصورت یک روز در میان انجام دادند که بصورت 30 ثانیه دوی سرعتی با بیش از 90 % حداکثر ضربان قلب و 30 ثانیه استراحت بعد از آن انجام گرفت که تعداد دورها از 4 دور در جلسه اول به 8 دور در جلسه دهم افزایش یافت . برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون t و آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین اکسایش چربی (14/1 گرم در دقیقه در مقابل 54/1 گرم در دقیقه، p?0.05) و حداکثر اکسیژن مصرفی (22/37 در مقابل 80/43 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه ، p?0.05) به ترتیب در پیش آزمون در مقایسه با پس آزمون بطور معناداری در گروه تمرینی تفاوت داشته است در صورتی که در گروه تمرینی هیچ تفاوت معنی داری وجود نداشت. از یافته های این پژوهش چنین نتیجه گیری می شود که به طور خلاصه، 10 جلسه از تمرینات سرعتی اینتروال یک محرک کوتاه مدت برای بهبود اکسیداسیون چربی کل بدن و افزایش حداکثر اکسیژن مصرفی ارائه کرده است.